冬晴,冬晴陆游,冬晴的意思,冬晴赏析 -诗词大全
冬晴作者:陆游 朝代:南宋 吴中霜雪晚,初冬正佳时。
丹枫未辞林,黄菊犹残枝。
鸣雁过长空,纤鳞泳清池。
气和未重裘,临水照须眉。
悠然据石坐,亦复出门嬉。
野老荷鉏至,一笑成幽期。
【冬晴,冬晴陆游,冬晴的意思,冬晴赏析 -诗词大全】相关文章:
3.冬晴行园中,冬晴行园中陆游,冬晴行园中的意思,冬晴行园中赏析 -诗词大全
4.冬晴行园中,冬晴行园中陆游,冬晴行园中的意思,冬晴行园中赏析 -诗词大全
5.冬晴日得闲游偶作,冬晴日得闲游偶作陆游,冬晴日得闲游偶作的意思,冬晴日得闲游偶作赏析 -诗词大全
6.冬晴与子坦子聿游湖上,冬晴与子坦子聿游湖上陆游,冬晴与子坦子聿游湖上的意思,冬晴与子坦子聿游湖上赏析 -诗词大全